Film dobry - podzielony na trzy połączone ze sobą historie dziejące się w chronologii.
Historia pierwsza pokazuje taką przewrotność losu że człowiek uczciwy ma w życiu ciężko a człowiek zły, nieuczciwy - lekko. Narodziny złego człowieka przy pomocy najbliższych (dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane).
W historii drugiej (wg mnie przejściowej) - w ciekawy sposób ukazano problematykę odpowiedzialności za przestępstwa osób upośledzonych która daje do myślenia.
Historia trzecia ukazuje kicz jako pożywkę dla duszy ludu. Prawdziwa sztuka nie karmi pospólstwa, malarz tworzący kicz cierpi że nie może stworzyć dzieła, utalentowany malarz zazdrości sławy kiczowatemu. Kicz jest przywłaszczany jako dobro narodowe przez państwo na którego czele stoi już najgorszy z najgorszych człowiek (choć po aureoli sadzać wygląda jak święty). W końcu wychodzi im to wszystko "bokiem".