Dobra, długo zabierałem się do Undergrounda i cholera znowu sobie bluzgam w myślach,
że tak długo to musiało trwać. Generalnie, mam tak, że niektóre filmy zalegają u mnie
miesiącami a później pluję sobie w brodę dlaczego oglądam to dopiero teraz...

Dobra wracając do tematu. Chyba to nic nowego, jeśli napiszę, że film to majstersztyk
Kusturica, prawda? No jasne, że nie. Underground wzrusza, bawi, poniewiera. Pojęcie
czasu w tym przypadku nie funkcjonuje, siedzi się i ogląda jak na szpilkach wytwór
Kusturica. Film zasysa widza, dawno nie miałem tego fantastycznego pragnienia, aby film
trwał jeszcze dłużej i dłużej. Kapitalna rola Miki Manojlovića (nigdy nie zapomnę o Marko),
genialna muzyka Bregovića z domieszką folku. Przyznam szczerze, że nie wiem co więcej
napisać. Pewnie wszystkie zachwyty zostały już wymienione. Arcydzieło kompletne, jedno z
tych po których zakończeniu, siedzi się i nadal nie można dojść do siebie. Musi być dycha.